“Çocuk Odası” Deyip Geçmeyin!

Anne ve babalar, çocukları büyümeye başladığında onlar için bir oda hazırlarlar. Özenle, dikkatle ve sevgiyle hazırladıkları bu oda ile çocukları için özel bir alan yaratmış olurlar.

Peki, bu oda gerçekten çocuğa mı aittir? Çocuk odanın kendisine ait olduğunu hissediyor mudur?

Kıyafetlerinin yerini annesi belirlemiştir. Mobilyaları yine annesi seçmiş, babası odadaki konumlarına karar vermiştir. Oyuncaklarının yerini annesi ya da babası seçmiştir. Ebeveynler çocuklarının en rahat kullanacağı şekilde odalarını hazır hale getirmiştir.

Çocuklar küçük yaşlarda ‘özel alan’ farkındalığına sahip olmasa da üç yaşından itibaren, gelişiminin çoğunu tamamlayan çocuk, yavaş yavaş bireysellik kazanmaya başlar. Beş-altı yaşındaki çocuk ise kendi kararlarını alıp uygulayabilmek için ailesinin desteğine ihtiyaç duyar.

Çocuklarımıza yardımcı olmak, olağan bir durum olmakla birlikte onlara eşyalarını düzenleme biçimleri, odalarındaki eşyaların konumları ve hangi eşyalara sahip olmak istedikleri gibi konularda sorular sormak çocuğun sahiplenme, sorumluluk ve aidiyet duygularını öğrenmelerini sağlar.

Çocuğun kendine ait olan bir odada söz hakkı yoksa, sorumluluk almasını, kendi hakkını savunmasını ve daha pek çok davranışı kazanmasını ve geliştirmesini nasıl bekleyebiliriz?

“Çocuğun odasıyla, bu durumun ne ilgisi var?” diye düşünmeyin. İkna olmadıysanız bir uzmana danışabilirsiniz.

UZM. KLİNİK PSK. NURHAYAT YÜKSEL

Etiketler: cocuk, çocuk danışmanlığı, çocuk desteği, katarsis Kategori: Çocuk ve Ergen Danışmanlığı